تمرکز بر مضامین اجتماعی و ناتورالیسم
رمان زمین، پانزدهمین اثر از مجموعه روگن-ماکار امیل زولا، تصویری بی‌رحمانه از زندگی دهقانان فرانسوی در قرن نوزدهم ارائه می‌دهد. داستان در روستای رومییی (Rognes) رخ می‌دهد و بر خانواده فوآن تمرکز دارد. لوئی فوآن، پیرمردی که زمین‌هایش را بین سه فرزندش - فانی، بوتو، و هیزوس کریست - تقسیم کرده، شاهد فروپاشی خانواده‌اش به دلیل طمع و رقابت است. زمین، که نماد زندگی و بقا برای دهقانان است، به جای وحدت، به منشأ نزاع تبدیل می‌شود. فرزندان فوآن، به‌ویژه بوتو که شخصیتی خشن و الکلی دارد، برای کسب سهم بیشتری از ارث، دست به خیانت و حتی جنایت می‌زنند.

زولا با سبک ناتورالیستی خود، زندگی روستایی را با جزئیات دقیق و بدون سانسور به تصویر می‌کشد. او نه تنها به فقر و سختی‌های زندگی دهقانی می‌پردازد، بلکه غرایز انسانی مانند حسادت، شهوت، و خشونت را نیز عریان می‌کند. شخصیت ژان کورپای، سربازی که به روستا آمده و عاشق لیز، دختر فانی، می‌شود، تلاش می‌کند در این محیط خشن جایگاهی برای خود بیابد، اما با موانع اجتماعی و خانوادگی روبه‌رو می‌شود. روابط پیچیده خانوادگی، از جمله درگیری بین لیز و فرانسواز (خواهرش)، لایه‌های عمیقی به داستان می‌افزاید.

رمان همچنین نقدی تند به ساختارهای اجتماعی و اقتصادی است. زولا نشان می‌دهد که چگونه مالکیت زمین، که باید مایه رفاه باشد، به نفرین خانواده‌ها تبدیل می‌شود. پایان تراژیک داستان، با مرگ و ویرانی، بازتابی از دیدگاه ناتورالیستی زولاست که انسان را تحت تأثیر محیط و غرایز نشان می‌دهد. این رمان به دلیل توصیفات صریحش در زمان انتشار جنجال‌برانگیز شد، اما به‌عنوان اثری برجسته در ادبیات ناتورالیسم شناخته می‌شود.